Objawy zespołu uwidaczniają się po raz pierwszy zwykle między 20 a 30 rokiem życia. Objawy. Wtórny brak miesiączkowania lub miesiączkowanie skąpe. Niepłodność anowulacyjna — wykres podstawowej temperatury ciała jest w 60—90% przypadków jednofazowy. Owłosienie typu męskiego (na twarzy, klatce piersiowej,między spojeniem łonowym a pępkiem oraz na kończynach). Niekiedy stwierdza się umiarkowaną otyłość. Torbielowatość jajników. Przyczyna. Teorie wiążą przyczynę choroby z zaburzeniem osi podwzgórze przysadka polegającym na nadprodukcji LH w stosunku do FSH przy jednoczesnym nadmiernym wytwarzaniu androgenu lub estrogenu. Zbyt duże stężenia estrogenu lub androgenu działają jako czynnik hamujący dalszą produkcję FSH. Brak wystarczających ilości FSH nie pozwala na dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych i nie dochodzi do owulacji. Leczenie. Tradycyjne leczenie tej choroby — chirurgiczne wycięcie klina w torebce jajnika — przynosi dobre rezultaty.U 80% kobiet po operacji pojawiają się cykle owulacyjne,a 63% zachodzi w ciążę. Zabieg taki zmniejsza ilość tkanki jajnika, przez co zmniejsza się stężenie estrogenu, a skutkiem tego jest stymulacja produkcji FSH przez przysadkę. Owulację można także wywołać w ponad 70% przypadków przez podawanie klomifenu. Metoda ta również zmienia proporcje między hormonami gonadotropowymi na korzyść FSH, co powoduje dojrzewanie pęcherzyków jajnikowych. Problemy pielęgniarskie. W kontakcie z kobietą, u której występują wszystkie objawy zespołu (owłosienie typu męskiego, otyłość, nieregularne cykle miesiączkowe i niepłodność) pielęgniarka powinna pamiętać, że taka pacjentka może mieć wątpliwości do własnej kobiecości. Taka wątpliwość może być groźna psychicznie i przytłaczająca. Pielęgniarka powinna ustalić, co czuje kobieta w stosunku do jej choroby i starać się ją zrozumieć. Najczęściej chore po prostu potrzebują kogoś, z kim mogłyby porozmawiać o swoich problemach i lękach. Jeśli kobieta nie zna podstaw fizjologicznych swojej choroby, a jest tą sprawą zainteresowana, należy udzielić jej wyjaśnień. Obiektywne przedstawienie pomyślnych wyników różnych metod leczenia powinno dodać jej odwagi i uwolnić ją częściowo od lęku. Jeśli są wskazania do leczenia operacyjnego, dokładne wyjaśnienie na czym będzie polegał zabieg pomoże chorej w zwalczaniu stresu spowodowanego zabiegiem chirurgicznym.
Written on Wrzesień 12th, 2013 by admin