Przedmiot wychowania seksualnego był długo otoczony gorącymi kontrowersjami. Mistyka, jaka otacza czynności płciowe człowieka, jest ściśle związana z jego układem war­tości, filozofią i przekonaniami moralnymi. W większości cy­wilizacji zachodnich rozwój płciowy i funkcje płciowe są trak­towane jako domena prywatna. Mimo że wiele osób chciałoby ignorować problem rozwoju płciowego w wieku przedpokwitaniowym, musimy stanąć na stanowisku, że rozwój ten i zro­zumienie przejawów seksualizmu człowieka stanowi zasadniczy element w doświadczeniach życiowych dziecka w miarę jak przekształca się ono w zdrowego, przystosowanego płcio­wo młodego człowieka.W większości przypadków najlepszymi nauczycielami w tym zakresie są dla dziecka jego rodzice. Ważne jest, aby to z ro­dziców, które bierze na siebie tę odpowiedzialność, było wła­ściwie przygotowane. Mimo, że we współczesnym społeczeń­stwie panuje przekonanie o wysokim uświadomieniu w zakre­sie seksu, wielu rodziców ma znaczne niedobory w tej dzie­dzinie. Zadaniem zatem pielęgniarki jest ocena poziomu wie­dzy rodziców dla ustalenia braków w wiadomościach i umo­żliwienie uzupełnienia tych luk.W przytłaczającej większości zasób wiedzy w zakresie prze­jawów życia płciowego, jaki rodzice otrzymali w swoim dzie­ciństwie, jest niewystarczający, nawet jeśli byli w tej korzyst­nej sytuacji, że taką wiedzę im wpajano. Tak więc oceniając zasób wiadomości, jaki mają rodzice, pielęgniarka powinna zaczynać od podstawowych funkcji ciała i elementarnych wia­domości na temat rozrodu.Na szczęście dla wielu rodziców dzieci mają wrodzoną cieka­wość, która obejmuje ich wciąż rozrastający się świat. Pyta­nia na temat seksualizmu człowieka wydają się wypływać z ciekawości dziecka w szerokim sensie i są związane z jego rosnącym rozumieniem świata, a nie ogniskują się bezpośred­nio na sprawach płci.Pytania, jakie zadają małe dzieci wskazują, że są one staran­nie przemyślane i co za tym idzie, dziecko jest gotowe na przyjęcie odpowiedzi. Dziecko z reguły zadaje pierwsze pyta­nia na temat płci w starszym wieku żłobkowym i przedszkol­nym. Jest ogromnie ważne, aby wtedy rodzice odpowiadali na pytania dziecka na poziomie odpowiadającym poziomowi rozwoju poznawczego dziecka. Ponieważ dziecko w starszymwieku żłobkowym i przedszkolnym może zwykle przyswoić sobie w pewnym momencie tylko jedno pojęcie, rodzicom na­leży radzić, aby starali się odpowiadać obiektywnie i prosto. Jakość stosunków między rodzicami a dzieckiem w tym wczes­nym okresie ma znaczny wpływ na zdolność dziecka do ra­dzenia sobie z problemami seksualizmu człowieka. W momen­cie osiągnięcia wieku przedszkolnego dziecko przyswaja so­bie wiele ważnych pojęć związanych z tymi problemami.W miarę wzrostu i rozwoju dziecka jego pytania stają się co­raz trudniejsze. Pytania zadawane przez dzieci młodsze naj­częściej odnoszą się do różnic anatomicznych między płciami, podczas gdy pytania dzieci starszych zwykle są związane ze szczegółami rozrodu człowieka.Większość dzieci poznaje fakty związane z rozrodem człowie­ka już w wieku przedszkolnym. Okres wieku szkolnego to etap w rozwoju, w którym dziecko rozwija się silnie pod względem intelektualnym i pojęciowym. Według Petrilla we wczesnym okresie szkolnym dziecko jest zdolne do pojęcia znaczenia funkcji fizjologicznych, jednak zainteresowanie nimi pojawia się dopiero w drugiej połowie tego okresu. Rodzice powinni poznać swoje dziecko, tak aby móc rozpoznać i koncentrować się na motywacji dziecka i jego gotowości do uczenia się w celu ułatwienia płynnego przejścia z wieku szkolnego do okresu młodzieńczego.