Podczas tego procesu spermatydy podlegają zmianom i przekształcają się w plemniki. W strefie Golgiego powstaje barwiący się obszar (proakrosom) przekształcający się w błonę okrywającą jądro spermatydy, tworząc osłonę główki (akrosom). Okrywa on połowę powierzchni jądra komórki. Jednocześnie pozostałość strefy Golgiego wędruje na obwód komórki. Centriole z jądra wędrują do punktu przeciwległego w stosunku do środka akrosomu i tworzą włókienko osiowe, które przekształca się następnie w szyjkę, wstawkę i witkę plemnika. Jądro przybiera kształt wydłużony. Mitochondria wędrują w kierunku witki i tworzą kołnierz wokół włókienka w środkowej części spermatydy. Nadmiar cytoplazmy i materiału strefy Golgiego zostaje wydalony poza komórkę. W tym etapie rozwoju struktura ma główkę, wstawkę Pielęgniarstwo w ginekologii witką i nazywana jest plemnikiem. Łączna długość tej ko­mórki wynosi ok. 0,05 mm. Obecnie jest ona gotowa do drogi, której celem jest zapłodnienie komórki jajowej. Plemniki — jeszcze nie wykazujące zdolności do ruchu albo wykazujące ją w bardzo ograniczonym zakresie — wnikają do cewek nasiennych i są przemieszczane w kierunku na jądrza dzięki ruchowi rzęsek nabłonka cewek. Są one magazynowane w najądrzu, gdzie osiągają pełną ruchliwość po ok. 18 godzinach. W tym czasie uzyskują również zdolność do zapłodnienia. Jeśli nie zostaną wydalone, w trakcie wytrysku, ulegają zwyrodnieniu i są reabsorbowane w obrębie najądrza. Plemniki są wydalane poprzez nasieniowód do cewki moczowej. Składnikami nasienia są wydzielina gruczołu krokowego i pęcherzyków nasiennych. W jednym wytrysku znajduje się ok. 300 min plemników. Zdolność do zapłodnienia może być upośledzona przez wiele czynników. Wzrost temperatury hamuje spermatogenezę i zmniejsza żywotność plemników. Temperatura wyższa od normalnej może powstać w wyniku ogólnego wzrostu temperatury ciała, np. w czasie choroby gorączkowej, w wyniku nadmiaru ciepła doprowadzonego do okolicy mosznowej lub braku odpowiedniej odległości między jądrami a resztą ciała, np.w przypadku wnętrostwa, a także prawdopodobnie w wyniku noszenia zbyt ciasnej bielizny. Optymalna kwaśność środowiska dla plemników mieści się w granicach pH 6—6,5. Przedłużone oddziaływanie środowiska bardziej kwaśnego hamuje zdolność do zapłodnienia. Nadmierne palenie tytoniu i nadużywanie alkoholu, lekozależność, a także niedożywienie zmniejszają płodność. Zdolność do zapłodnienia zależy od objętości płynu nasiennego i jego lepkości. Częste stosunki powodują zmniejszenie liczby plemników w wytrysku, natomiast zwiększają ich ruchliwość. Kapacytacja jest u zwierząt procesem niezbędnym dla osiągnięcia pełnej zdolności do zapłodnienia; przebiega on w obrębie macicy i jajowodu. Określenie to bywa czasami stosowane przy przyjęciu, iż podobny proces zachodzi i u człowieka. Przypuszczenie to nie jest dotychczas powszechnie przyjęte jako słuszne. Prawidłowo treść wytrysku zawiera: 2—3 ml płynu,120 min plemników w 1 ml,80—90% prawidłowych plemników,co najmniej 60% ruchliwych plemników w 4 godziny po wytrysku,zdolność upłynniania się płynu nasiennego w ciągu 10— 30 minut.