Wywiad i badanie fizykalne obejmujące wszystkie układy, wywiady rodzinne, wywiad o dotychczasowym przebiegu wzrostu i rozwoju, wykreślanie rocznych przyrostów wysoko­ści ciała, dokładne pomiary wysokości ciała i masy ciała, sta­ranna ocena stopnia rozwoju drugorzędowych cech płciowych.Badanie ginekologiczne.Badanie stężenia hormonu luteinizującego w porze nocnej. Stężenie jego podnosi się w okresie dojrzewania płciowego. Charakterystyczne dla pokwitania są związane ze snem nagle wzrosty stężenia LH. Upewnienie się, że pacjentka jest zdrowa, tj. czy nie istnie­ją inne sprawy chorobowe.Oszacowanie przybliżonego wzrostu w wieku dojrzałym.Należy podawać testosteron lub HCG niektórym chłopcom, u których stwierdza się niedobory psychiczne lub społeczne spowodowane opóźnieniem pokwitania. Niektórym dziewczętom, dla wystąpienia pokwitania należy podawać przez krótki czas estrogen metodą cykliczną. U osób płci męskiej z dysgenezją gonad stosuje się substytucję testosteronem przez całe życie, u osób płci żeńskiej zaś stałe cykliczne podawanie estrogenu i progesteronu.U pacjentów z podejrzeniem dysgenezji gonad należy wyko­nać następujące badania:Rozmaz nabłonka błony śluzowej jamy ustnej dla wykry­cia nieprawidłowości kariotypu (45, XO/47, XXX).Zdjęcie rentgenowskie ręki dla określenia wieku kostnego. Wiek kostny pozwala na określenie momentu początkowego zaburzeń czynności gonad. Przedniotylne zdjęcie rentgenowskie miednicy dla wykry­cia kostnienia powodowanego wpływem steroidów produko­wanych przez gonady oraz dla zbadania, czy w okolicy szcząt­kowych gonad istnieją zwapnienia. Badanie wymazu z pochwy dla stwierdzenia całkowitego braku wytwarzania steroidów przez gonady. Postępowanie pielęgniarskie. W pracy pielęgniarki z młodocianymi z opóźnionym pokwitaniem największy na­cisk należy położyć na zagadnienia psychologiczne. Opóźnie­nie występowania drugorzędowych cech płciowych wywołuje u pacjentów zażenowanie, a u członków ich rodzin niepokój. Ocena. Do danych, jakie trzeba ocenić należą:stosunek pacjenta do samego siebie,stan odżywienia,wywiady rodzinne,przekonania związane ze znaczeniem opóźnienia pokwi­tania dla pacjenta,psychospołeczny wpływ opóźnienia dojrzewania,szybkość przebiegu zmian w kierunku początku pokwita­nia. Problemy pacjenta obawa przed obniżeniem wartości własnej,obawa przed unikaniem przez rówieśników, odrzuceniem i ośmieszeniem,problemy psychologiczne, jak bunt, panika i depresja,niska samoocena. Postępowanie w rozmowach z pacjentem kładzie się nacisk na wszyst­kie objawy poprzedzające rozwój drugorzędowych cech płciowych, jak pojawienie się owłosienia łonowego, począ­tek pojawienia się gruczołów sutkowych lub przyrost wzros­tu,pomoc w wyrażaniu wszystkich zmartwień, odczuć i prze­konań powstających na tle opóźnionego pokwitania,pomoc w wytworzeniu realistycznego obrazu ciała,zachęcanie do przejawiania normalnej aktywności,pomoc w rozpraszaniu lęków i obaw pacjenta i rodziny,jeśli brak jest objawów patologicznych, należy zapewnić pacjentów, że ich „odchylenie” od normy stanowi jedynie odmianę prawidłowo przebiegającego procesu pokwitania,jeśli zalecone jest leczenie długoterminowe, należy po­móc rodzinie i pacjentce zrozumieć znaczenie stałego prze­strzegania wskazówek lekarza.