Zanim małżeństwo doszło do takiej postaci, jaką ma dzisiaj, przechodziło szereg etapów. W pierwotnych społeczeństwach istniały związki plemienne. Celem ich była obrona interesów plemienia. Sprawy etyki, zasad moralnych pojmowane były ina­czej niż dzisiaj. Zasadniczym celem było utrzymanie się przy życiu. Panowało wtedy wielożeństwo.W miarę rozwoju cywilizacji małżeństwo stawało się zwią­zkiem bardziej trwałym, zawieranym już tylko między dwojgiem ludzi. Przez długie wieki mężczyzna był głową rodziny, a ko­bieta grała w niej rolę podrzędną.Rozwój nauki, osiągnięcia człowieka we wszystkich dzie­dzinach, coraz bardziej zmieniały jego życie. W dążeniu do umocnienia społeczeństwa tworzono prawa regulujące współżycie w małżeństwie. Doszło wreszcie do zrównania praw małżonków. Stali się oni równymi partnerami i już teraz w takim samym stopniu są odpowiedzialni za los i powodzenie zawartego związku.Jedną ze spraw wielokrotnie na przestrzeni lat dyskutowanych jest ustalenie wieku, w którym możliwe jest zawarcie małżeństwa. Do niedawna w naszym kraju małżeństwo mogli zawierać ludzie, którzy ukończyli 18 lat. Obecnie mężczyzna zawierający związek małżeński musi mieć przynajmniej 21 lat. Większe jest praw­dopodobieństwo, że małżeństwo zawarte przez ludzi dojrza­łych nie tylko fizycznie, ale i psychicznie będzie związkiem trwałym.Każdy związek dwojga ludzi zawierany jest w nadziei, że ułatwi zdobycie szczęścia, pozwoli na maksymalne zadowolenie, sprawi, że łatwiej będzie walczyć z przeciwnościami losu, po­może w osiągnięciu sukcesów życiowych.Uroczyste stroje ślubne — to oczywiście tylko mało istotny symbol radości, wesela. Często niestety, wielu dziewczętom prze­słania on wszystko. Błysk obrączki na palcu, oto marzenie, do realizacji którego dąży się często wbrew zdrowemu rozsąd­kowi. Po uroczystościach następują dni codzienne, zwykłe. Nieraz ciężkie. Dużo trzeba dobrej woli, dojrzałości, aby się nie załamać, nie rzucić wszystkiego…Nieudane małżeństwo to nie tylko osobista klęska dwojga dorosłych ludzi. Gdy mają dzieci — jest to zawsze nie zawiniona, straszliwa krzywda dla nich. Społeczeństwo bierze dzieci w ob­ronę normując m, in. sprawy zawierania i unieważniania mał­żeństw — ale co z tego, że zgodnie z obowiązującymi przepi­sami małżeństwo przestanie istnieć, że na rzecz dzieci zostaną zasądzone alimenty (pieniądze na utrzymanie). Dla prawidło­wego rozwoju każdego dziecka niezbędnymi są oboje rodzice.I dlatego nie wystarczą najdoskonalsze nawet prawa, jeśli ludzie decyzji zawarcia małżeństwa i stworzenia rodziny nie będą podejmowali z zastanowieniem i poczuciem odpowiedzial­ności.W codziennym życiu, w nawale trosk i obowiązków potrzebna staje się wspólnota zapewniająca inne wartości: prawdziwą przyjaźń, pomoc, radę, wspólne przełamywanie trudności, dąże­nie do podnoszenia swoich wartości. Normalnym dążeniem człowieka jest zdobycie oddanego towarzysza, na którym można polegać w każdej sytuacji. Tak pojęte małżeństwo da zadowolenie obydwu stronom, zadowolenie trwałe, cementujące jedno­cześnie małżeństwo. W zespole tych zagadnień również współ­życie płciowe zajmuje ważne miejsce, jest podkreśleniem obo­pólnego oddania, związania się. Całą wartość współżycia płcio­wego odczuwa się dopiero wtedy, kiedy spełnione są i inne wartości małżeństwa. Dopiero wtedy małżeństwo daje prawdziwe szczęście.Młodzi sprawy te często pojmują inaczej. Hierarchia ważności jest u nich nieraz odwrócona. Nadmierną wagę przywiązują do spraw seksualnych. I to staje się przyczyną zawodu. Małżeństwo oparte wyłącznie na doznaniach seksualnych nie wytrzymuje próby życia. Czego więc należy szukać i na czym opierać tak ważne decyzje życiowe jak zawarcie małżeństwa? Chyba na właściwym ocenianiu spraw składających się na codzienne życie małżeństwa i traktowaniu mężczyzny jako towarzysza życia, na dostrzeganiu w nim wartości wskazujących na kulturę osobistą. W pierwszym okresie dojrzewania płciowego naturalna jest przewaga zainteresowań seksualnych. Chodzi jednak o to, aby później zainteresowania nasze kierowały się również i ku tym sprawom, które dla pełnego spełnienia jednego z podsta­wowych celów człowieka — założenia rodziny — są tak ważne.Biologicznym celem małżeństwa są dzieci (oczywiście jest wiele małżeństw, które dzieci nie mają — spowodowane to jest zwykle wynikającą z jakichś poważnych przyczyn, decyzją, która zresztą nie jest wcale taka łatwa, jakby się pozornie mogło wydawać, albo po prostu chorobą któregoś z małżonków). Zdecydowana większość małżeństw tworzy rodzinę, dopełnia­jąc swoje współżycie daniem życia nowej istocie. To ogromna odpowiedzialność — i nie sposób tu w kilku zdaniach o tym mówić. Możemy się tylko odwołać do Twojego czułego, wy­ostrzonego spojrzenia. Już sama wiele widziałaś, wiesz, sły­szałaś. Iluż ludzi okazuje wręcz zbrodniczą beztroskę dając życie dziecku, którego nie chcą, albo którego nie mogą otoczyć opieką, wychować.Samotne, niechciane przez nikogo — żyje, ale tak jak nie pielęgnowana roślina — zdziczałe, oschłe, ubogie psychicznie, nieszczęśliwe. Wiele takich dzieci „otrząsa się”, walczy o swoje miejsce w społeczeństwie — ale jest im ciężko, bardzo ciężko. I tylko najsilniejsi, najbardziej odporni — zwyciężają.Żaden najwspanialej wyposażony Zakład, najlepsi wychowaw­cy nie zastąpią dziecku Rodziców ani Rodzinnego Domu.Wiele bardzo poważnych badań i obserwacji wykazuje niezbicie, że dla dziecka nie są wcale tak ważne dobre warunki materialne, mieszkaniowe jak — dobra atmosfera rodzinna. Mówi się nawet tak ładnie, że „dziecko rozkwita w uśmiechu dorosłych”, albo — „dziecko jak słońca potrzebuje miłości”.Współczesna psychologia sugeruje coraz częściej, aby stoso­wano jak najpowszechniej „witaminę M”. Miłość, po prostu.Dlatego na przykład coraz powszechniej w szpitalach dziecię­cych pojawiają się w charakterze pielęgniarek własnych dzieci — matki. Dziecko czując przy sobie matkę uspokaja się, lepiej znosi zabiegi, szybciej wraca do zdrowia.Tak dużo mówimy o matce tylko dlatego, że to Ty jesteś adresatką tej strony. Ale nieprawdą jest, że dziecku nie jest potrzebny ojciec.Dziewczyna decydująca się na małżeństwo, a więc i na stwo­rzenie rodziny, na dziecko — nie może o tym zapominać. Dziecku potrzebni są oboje, odpowiedzialni, zdrowi rodzice.W naszych rozważaniach wybiegliśmy bardzo daleko naprzód. Wiele jeszcze lat upłynie, nim będziesz podejmować decyzję zawarcia małżeństwa. Ale chyba zastanawiać się nad tymi sprawami warto już teraz. Bo to właśnie teraz — w okresie dojrzewania — zaczynasz najbardziej na serio przygotowania do życia i problemów ludzi dorosłych! Powodzenia!